Door Jeroen Bootsman - De grote verrassing van dit jaar is de terugkeer van Luxemburg, dat er 1993 voor het laatst bij was. Vanaf het prille begin was het een van de smaakmakers van het festival. Hoewel het als klein land vaak een beroep moest doen op buitenlandse artiesten wist Luxemburg desondanks of misschien wel dankzij dat gegeven maar liefst vijf overwinningen binnen te slepen. Daarmee was het lange tijd, samen met Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, het succesvolste songfestivalland.

Leuk om te vermelden is dat het Nederlandse damestrio Babe in 1983 lange tijd in de running was om Luxemburg op het songfestival te vertegenwoordigen. Uiteindelijk viel de keus op zangeres Corinne Hermes. Bepaald geen ongelukkige keus, want zij won. Vier jaar later deed Marga Bult (leadzangeres van Babe) als soloartiest namens Nederland mee aan het festival en werd eervol vijfde.

De tekst gaat hieronder verder.

Groothertogdom mist

Luxemburg heeft ruim dertig jaar de tijd gehad om aan een eigen artiestenstal te bouwen en koos zangeres Tali (geboren in Israël, maar getogen in Luxemburg) om de terugkeer van het groothertogdom vorm te geven. Heel eerlijk gezegd geeft het vrij ongeïnspireerd overkomende Fighter niet het gevoel dat we veel aan Luxemburg hebben gemist. Het nummer klinkt vlak en het spektakel moet vooral van de choreografie komen. Die oogt verzorgd, maar ook niet meer dan dat. Tali noemt Lady Gaga als voorbeeld en omschrijft haar muziek als een mix van pop, indie en r&b. Maar zo’n mengelmoesje van stijlen mist vaak een eigen identiteit en dat is hierbij duidelijk het geval.

Een gevalletje middenmoot, of erger: diskwalificatie in de halve finale. Het kan twee kanten op: het publiek beloont Luxemburg voor de terugkeer naar Eurovisie of straft het af voor 31 jaar wegblijven. Misschien volgend jaar toch maar weer eens over de landsgrenzen shoppen.